Helemaal van het padje!

Na een maand eindelijk nog eens een blogpost! Bloggen is een grotere pest dan verwacht, maar ik doe mijn best om jullie nog een beetje op de hoogte te houden tot het einde van mijn periode hier!

ZONDAG 5 MAART

Op zondag 5 maart nam onze studenttutor ons mee naar haar summercottage. Natuurlijk lijkt de zomer hier nog veraf met de pakken sneeuw wat hier nog liggen, maar het zonnetje scheen en we hadden er zin in!

Als eerste nam Erika haar vader ons mee in een slee achteraan de sneeuwscooter, een eerste avontuur aangezien die

rit nogal hobbelig verliep.

Na deze rit waagden we ons aan de nationale hobby van de Finnen: ice fishing!

Heel spannend is dat niet, een beetje naar een gat in't ijs staren en wachten, wachten, wachten. Het zal jullie waarschijnlijk niet verbazen dat noch ik noch Melissa noch Floris iets gevangen hebben.

Tegen de middag maakte Erika haar mama de beste gerookte zalm dat ik ooit al geproefd heb, hallelujah, zo verwend dat we werden!

In de namiddag kregen we de kans om te cross-country skiën, ik dacht aan mijn arme botten en zei vriendelijk bedankt nee. Melissa waagde haar er wel aan, voor de volle 2 minuten.

Erna kregen we het voorstel om zelf met de sneeuwscooter te rijden, daar zeiden we natuurlijk wel alle drie volmondig "ja" op! Gas geven en gaan, dat was al een ervaring op zich, tot we erna achterop mochten bij Erika haar papa die trucjes deed met de scooter. Ik ben 5 jaar van mijn leven kwijt, maar de ervaring was geniaal!

Erika heeft ook één van de mooiste honden dat ik ooit al gezien heb: Igor. Een witte "kweetnietsvanrassenmaarhijstaathierwelopdefoto"-hond. We zijn hem maar één keer kwijtgeraakt in de sneeuw, surprisingly, maar waarom kopen ze hier toch witte honden?!

Als dat nog niet genoeg was, werden we erna nog eens verwend met pannenkoeken!

MAANDAG 6 MAART

Na een maand en half vond mijn zus het eens tijd om te komen checken waar ik nu mijn dagen doorbreng. Ik toonde haar en Stijn de hoogtepunten van Oulu, maar na Bobby, de bevroren zee, de Markthal en het park was ik al snel rond...

DONDERDAG 9 MAART

Samen met zus en Stijn vertrokken we op een mini-roadtrip richting Levi. In Oulu's tourist office hadden ze ons aangeraden om via Zweden te rijden en enkele toeristische steden te passeren. Eenmaal de grens over merkten we dat die 'steden' eerder dorpen waren, zelfs Herdersem is groter dan de plaatsen waar we door trokken. Misschien word elke plaats met n'n Ikea hier gewoon automatisch een stad genoemd.

Aangekomen in Levi bleek dit wel een echt ski-oord te zijn, levendig en met aprés-ski enal!

Mijn kamer bleek een studiootje te zijn met eigen sauna enal, dus meeevallleeer!

VRIJDAG 10 MAART

Op vrijdag was het eindelijk de moment om eens iets te doen dat zeker op het 'To do in Finland'-lijstje stond: met huskies gaan rijden! Toen we aankwamen, was er geen hond te horen tot enkele minuten voor we gingen vertrekken, precies een bende studenten die wachten tot het vat aangesloten wordt.

En dan konden we beginnen met het huskyrijden: een hele ervaring aangezien we zelf met de slee moesten rijden, gelukkig offerde mijn zus haar op en wou zij met mij rijden.

Bijna hadden we een beetje verlies aangezien er twee honden tijdens de rit mekaar te lijf gingen, gelukkig zijn we met twee personen en 6 honden terug aan de eindhalte geraakt.

Hierna konden we nog worstjes roosteren, de huskiepuppy's zien, alsook de rendieren en de huskies waar we net zelf mee gereden hadden, aaien.

Na ons husky avontuur gingen we de berg in Levi op, waar we een klein hutje met panoramazicht vonden en een kampvuur. De uitbaatster maakte op het open vuur nog heel artisanaal pannenkoeken. 's Avonds reden we de berg op, op jacht naar het Noorderlicht. Enige resultaat: bevroren tenen.

ZATERDAG 11 MAART

Zaterdagavond moest ik de bus terug naar Oulu hebben in Rovaniemi, dus nam ik zus en Stijn mee naar de kerstman (waar ze zelfs niet bij geweest zijn, tss) en toonde ik hun het Arktikum.

Na het lastige afscheid van mijn zus en een busrit van 3 uur kwam ik dan midden van de nacht terug aan in Oulu.

MAANDAG 13 MAART

Eindelijk dan de moment waar ik tegelijk naar uitkeek en heel veel stress voor had: de start van mijn stage. Met een bang hartje ging ik richting het kantoor van ODL om daar mijn mentor, Tiina en de andere ergotherapeut, Jaana te leren kennen. Mijn stage bestaat voornamelijk uit huisbezoeken en ook af en toe therapie in de kantoren zelf. De patiënten zijn allemaal volwassenen tussen de 23 en de 64, de meeste hebben een CVA gedaan of hebben MS. De therapieën zijn niet zo vernieuwend als gedacht, daar we vooral kooktherapie en dergelijke doen. Vaak houdt de therapeut ook gewoon een gesprek met de patiënt in het Fins, dus daar versta ik gene kloot van. Het coolste wat ik hier wel al gezien heb is een spraaksysteem dat zowat het hele huis bediend, van de voordeur openen tot het licht aandoen, tot alles op de tv regelen.

VRIJDAG 24 MAART

Eindelijk vrijdag 24 maart, eindelijk naar Helsinki en Titiaan terug zien!

Na een vlucht van 1 uur en 2 uur wachten in de luchthaven, zag ik dan eindelijk het Lufthansavliegtuig toe komen dat ik wou zien toekomen. Vier dagen terug samen met mijn lief: perfect vooruitzicht!

We stapten de luchthaven buiten en jep, het begon te sneeuwen. Alsof ik nog niet genoeg sneeuw gezien had.

Na snel ons te settelen in onze AirBnb gingen we richting centrum Helsinki. Helemaal ijs en sneeuwvrij: hemels! Die gedachte was nog maar net gepasseerd als er een kleine sneeuwstorm opstak, feest, echt waar feest. We verkenden als snel het centrum, gingen iets eten en sloten onze avond af met Netflix (en een indommelende Kirsten die tegen het einde van de aflevering ver in dromenland zit)

ZATERDAG 25 MAART

Op zaterdag verkenden we Helsinki volledig; de Helsinki Cathedral, de Uspenski Cathedral, de Rock Church (jawel, ik heb dus alweer genoeg kerken enal bezocht voor een heel jaar), alsook de plaatselijke winkels en cafeetjes. Die avond om 00uur zou ik dag zeggen tegen mijn 23-jarig bestaan, dus kochten we vuurwerk voor op taarten (of op flessen) en cava. Om 00uur stak Titiaan dit op een cava fles en voor hij het aanstak, vroeg hij nog of het brandalarm niet zou geactiveerd worden hierdoor: "neeenee, lief, komt wel goed!". Nog geen vijf minuten later ging het brandalarm natuurlijk in al zijn luidheid af... Geen verjaardag zonder cadeautjes, dus eindelijk kwam ik te weten waar mijn lief al maanden geheimzinnig over deed. Dit geniale cadeau:

ZONDAG 26 MAART

Om mijn verjaardag te vieren gingen we in het reuzenrad van Helsinki en namen we de ferry naar Suomenlinnaa, een eiland nabij Helsinki. Prachtig om te bezoeken, zeker in de stralende zon die wij hadden. Hallo zon, how I missed you!

De vuurwerkstokjes verkochten ze per twee, dus moesten we mijn verjaardag ook eindigen met vuurwerk en cava. Aangezien het buiten niet lukte door te veel wind, namen we het toch terug mee naar onze AirBnb en gingen we met alle ramen open het avontuur terug aan. 5 minuten later: brandalarm. Iedereen moest het duidelijk geweten hebben dat het mijn verjaardag geweest was.

MAANDAG 27 MAART

Na nog een dagje zalig samen, moesten we om 19uur elk ons eigen vliegtuig halen, naar Brussel en Oulu. Na een vlucht van 1u30 kwam ik toe in een wit Oulu, want ja wat had ge anders verwacht, en nam ik de bus richting centrum. Nog een goeie wandeling later, kwam ik dan weer toe op mijn kot.

VRIJDAG 31 MAART

Na een avondje Vietnamees eten in het lab, stapten we terug richting kot. Geheel onverwachts zagen we het dan; eindelijk het noorderlicht! Het was niet supersterk, maar bij deze is er weer iets van mijn bucketlist!

ZATERDAG 1 APRIL

Enkele weken geleden hadden we beslist om een auto te huren voor twee weekends en eindelijk was het tijd voor weekend nummero 1! Aangezien Melissa haar vriendinnen, Hannah & Jozefien, er nog waren, namen we hun mee in onze Peugeot 208, gelukkig hadden we geen C3tje gekregen zoals we gevreesd hadden. Vol goeie moed vertrokken we dus met Lucie, de auto en Bertrand, onze GPS richting Rokua. Dat is een nationaal park op een kleine 2uur rijden van Oulu. Natuurlijk ging dit allemaal niet zo vlot verlopen als we gehoopt hadden en na een uur en half rijden dachten we dat we er bijna waren en sloegen we een licht besneeuwde baan in. Ietsje verder kwamen we aan een kruising waar we normaal rechtdoor moesten. Dat was duidelijk onmogelijk dus sloegen we rechts af. Na een 150m daagden het ons dat deze weg echt niet juist kon zijn en dat we eerder op een langlaufbaan zaten dan op een gewone baan. Helemaal van het padje dus! Ons draaien was geen optie, aangezien de weg te smal was en er naast de weg te veel sneeuw lag. In achteruit dus terug naar de kruising! Ook dat was geen makkelijke job, de weg bestond nogal uit bergen en ook op de weg lag er genoeg sneeuw. Enkele keren duwen, enkele valpartijen en veel gevloek maar ook gelach later, stonden we dan eindelijk terug op het kruispunt.

De goeie weg en 10 minuten later, hebben we dan eindelijk Rokua gevonden!

Er bleek maar één wandelpad bewandelbaar, dus die beslissing was al snel voor ons gemaakt.

Tijdens onze trip kwamen we een berg met sleeën en banden tegen en ja dat moesten we toch eens testen. Voor alle bezorgde ouders: we leven alle 5 nog en hebben niets gebroken! Ook Jozefien en Hannah niet, die op één dag meer gevallen zijn dan wij drie samen op 2 maand.

ZONDAG 2 APRIL

Op zondag gingen we met Lucie en Bertrand richting Ranua; deze keer nam Bertrand ons niet in het ootje qua de weg, wel qua de snelheidslimieten. Dat we mooi op de foto staan, zijn we al zeker. Hopelijk kennen ze hier ook correcties en hebben we geen boete aan ons been. Onderweg naar Ranua stopten we in een supermarkt, waar Melissa cake kocht. In de auto realiseerden we ons dat we geen mes hadden, dus had Melissa de geniale oplossing om de cake te snijden met haar bloedgroepkaart. Duidelijk dat wij ergo's zijn! Nadien vielen natuurlijk de wijze woorden; 'zou'k mijn kaart aflikken?'

Ranua is trouwens zo een beetje de zoo van Finland, het is een wildlife park waar er wat andere dieren als bij ons in te vinden zijn. Bijvoorbeeld rendieren, een eland, een sneeuwuil en de meest schattige baby ijsbeer ooit!

Ik ben er snel weer met voor een laatste keer weer!

Kirre out!