Fiesta in Oulu!
Oeps, al bijna twee maand geleden dat ik iets liet horen via deze weg.
Morgen ben ik een maand thuis dus de meeste onder jullie hebben al kunnen aanhoren dat het daar vooral koud was.
Dit is dan ook meteen mijn laatste blogbericht over mijn avontuur in Finland, misschien begin ik ooit te bloggen maar hoop er maar niet op!
ZATERDAG 8 APRIL
Weer een weekend, weer een huurauto! Deze keer kregen we wat we wouden: een Ford Fiesta!
Met onze patserbak gingen we richting de ferry die ons naar Hailuoto zou brengen. Na een halfuur wachten vertrok de ferry dan toch eindelijk door het ijs. Op Hailuoto toegekomen, reden we richting het einde van het eiland. Daar wachtte ons wederom heel veel sneeuw. Na een wandeling richting een hutje en enkele keren tot ons middel in de sneeuw gezeten te hebben, gingen we iets drinken in het enige café van het eiland. De vrouw achter de toog kon geen woord Engels, maar met de hulp van andere klanten en non-verbale communicatie is het ons toch gelukt om een warme chocomelk te bestellen.
ZONDAG 9 APRIL
Op zondag trokken we richting Zweden, Haparanda om precies te zijn. Als je in Zweden bent, is er maar één ding dat je echt gedaan moet hebben: Zweedse balletjes eten bij Ikea! Door ons bezoek aan de Ikea waanden we ons een beetje in Gent, buiten de taal (die hier eigenlijk iets meer te verstaan is dan in Finland) was deze Ikea een mooie kopie van ons exemplaar in Gent. Na ons uitje hadden we het plan om Haparanda te verkennen, veel was er daar niet te zien dus zijn we in een grote snoepwinkel beland waar ze voornamelijk nostalgische snoep hadden. Ik heb dan ook de helft van de winkel leeg gekocht. Oepsie.
DINSDAG 11 APRIL
Met de laatste stagedag in het vooruitzicht en de evaluatie achter de rug, namen mijn mentoren mij mee uit eten. We gingen naar een klein gezellig Mexicaans restaurantje waar het toevallig Taco Tuesday was. Woehoew! Één grote maar: in Finland eten ze al avondeten rond 16uur, dus namen ze mij ook om dat uur al mee uiteten. Zij hadden beide al grote honger, ook al hadden ze 's middags nog gegeten, ik daarentegen had totaal geen honger. Ik kreeg dus natuurlijk mijn portie taco's niet op, what a shame!
DONDERDAG 13 APRIL
De mama en papa waren nu al twee dagen toegekomen in Finland, dus tijd om eens af te reizen naar hun in Helsinki. Ik toonde ze de rock church en ze kochten mij mijn Finland souvenirs en natuurlijk dronken mama en ik cocktails.
VRIJDAG 14 APRIL
Tijd om een nieuw land te ontdekken dus trok ik samen met het ouderlijk gezag naar Estland, Tallinn. Niet met het vliegtuig, wel met de boot! Een superdeluxe ferry waar er zelfs een Burger King in te vinden was, helaas ook daar werden de curly fries niet meer verkocht. Burger King zal nooit meer hetzelfde zijn zonder curly fries. Maar bon, terug naar Tallinn; een kleine maar gezellige stad, wel echt heel klein dus na enkele uren waren we al rond. We vulden onze dag nog verder met wat rondslenteren en terrasjes doen (onder een warmtebron en met een warme muts weliswaar).
Terug op de ferry had onze papa natuurlijk ervoor gezorgd dat we niet met honger van de boot zouden gaan, hij had op voorhand al het buffet gereserveerd. Met uitzicht op de staart van de boot en het water aten we sushi, rosbief en ijsjes. En zo zat onze vrijdag er ook weer op.
ZATERDAG 15 APRIL
Natuurlijk moest ik mijn ouders ook Oulu tonen, zo dus namen we de trein doorheen heel Finland om van Helsinki naar de hoofdstad van het Noorden te geraken. 8 uur op de trein, gelukkig zijn de treinen in Finland iets comfortabeler en had papa ons een plek boven het restaurant geregeld (deuh!). Na een portie Zweedse balletjes, veel sneeuwbuien en enkele dutjes kwamen we aan in Oulu.
ZONDAG 16 APRIL
Op zondag was het tijd voor de rondleiding die ik nu al enkele keren gedaan had: Bobby, bevroren zee, dam, winkelcentrum, kerk en we waren al bijna rond!
MAANDAG 17 APRIL
Op maandag ging ik samen met mama en papa richting Rovaniemi, mama wou de Kerstman nu toch ook wel eens ontmoeten dus zette we koers richting zijn Office! We postten kaartjes die toekomen met Kerstmis en gingen dan bij the man himself langs! Zoals de vorige keer vroeg hij vanwaar we kwamen en sprak hij een woordje Nederlands, maar het gekste van al: hij herkende mij! Hij vroeg me of ik er niet nog al eens was geweest was enkele maanden eerder en hij wist nog dat ik in Finland was om te studeren, gekke dingen allemaal! Misschien bestaat Santa Claus dan toch echt!
DINSDAG 18 APRIL
Nadat ik mama en de papa de Kaupahalli getoond had en papa zijn eerste Finse parkeerboete ontvangen had, gingen we richting baby ijsbeer in Ranua Wildlife Park!
De baantjes in het park lagen nog gladder dan de vorige keer en het is een wonder dat mijn ouders het park zijn buitengeraakt zonder breuken. "Moest dat in België zo liggen, er zou nog al eens spel van gemaakt worden" was dan ook ons mama haar favoriete zin. Na het halve park al gedaan te hebben kwamen we dan aan de kooi van de bruine beer, geen bruine beer te zien, dan naar de kooi van de ijsberen, wel een grote papa ijsbeer te zien, maar geen baby ijsbeer... Mama begon al wat lastig te worden, want ze wou nu toch wel heel graag het babytje zien. We gingen iets verder dan maar naar de andere kooi van de bruine beer: AHA, daar zit die gekke beer! Toch al één beer gezien en met het gedacht dat ze nooit de baby ijsbeer te zien zouden krijgen, liepen we terug richting de kooi van de ijsberen. Lucky bastards die ouders van mij, het kleintje kwam net buiten piepen! Hun dag was direct goed en de parkeerboete was vergeten!
DONDERDAG 20 APRIL
Op donderdag begon Floris zich niet zo goed te voelen en tegen de avond voelde hij dat er toch echt iets serieus mis was dus trok hij samen met Melissa richting spoed.
Floris vertelt hier zelf over zijn ziekenhuisbezoek:
"Door een verwarde ‘Google Maps’ en ons waardeloos oriëntatievermogen hebben Melissa en ik gênant lang gezocht naar de spoedafdeling. We sloegen dan ook een klein vreugdekreetje wanneer we uiteindelijk het registratieloket vonden. Jammer genoeg verdween deze vreugde echter snel. De dame achter het loket sprak namelijk amper Engels. Wanneer ik, met handen en voeten, mijn situatie had duidelijk gemaakt, knikte ze en vroeg ze mijn identiteitskaart. Nadat ze deze even vluchtig bekeek, vroeg ze of ik mijn verhaal nog eens wou doen. Ze had dus duidelijk niet alles begrepen. Ik vertelde mijn verhaal daarom nog eens. Dit gebeurde opmerkelijk wat wanhopiger dan de eerste keer. Daarna mocht ik plaats nemen in de wachtzaal. Het zou ‘even’ duren vooraleer een dokter me zou komen halen. Het duurde ongeveer 2 uur vooraleer iemand mijn naam afriep en ik verder geholpen werd. Na een klein gesprekje van 10 minuten en een kort onderzoek mocht ik opnieuw plaatsnemen in de oh-zo-gezellige-wachtzaal, waar ik weer 2 uur mocht wachten. Een verpleegster kwam me dan halen om wat bloed- en urinestalen te verzamelen. Daarna mocht ik weer wat wachten. Gelukkig was er wat afwisseling omdat ik het deze keer in een andere wachtzaal mocht doen. Deze was nog gezelliger dan de eerste… Uiteindelijk kreeg ik wat meer informatie en vond er een langer onderzoek plaats. Voor het eerst in 5 uur kreeg ik wat duidelijke informatie en wist ik waar ik aan toe was: een aantal dagen ziekenhuis, verschillende scans en een bacteriële infectie. Ik kreeg dan ook meteen mijn eerste antibiotica toegediend. Verpleger Jari leerde me in tussentijd de correcte uitspraak van de Finse vloekwoorden. Rond 6u s’morgens werd ik dan naar een gewone afdeling gebracht. Ik zou willen schrijven dat ik naar mijn kamer werd gebracht, maar dat kan ik niet. Er was namelijk geen kamer. De gang was de enige optie. Daar heb ik dan ook 3 dagen gelegen. 3 lange dagen, want ik moet zeggen, ondanks de moeite van de verpleegsters en de bezoekjes van Melissa en Kirsten, was het een echte hel. Alles verliep namelijk heel moeilijk omdat de taal steeds in de weg stond. Om nog maar van het eten te zwijgen… En ik wil zelfs niet beginnen over het uber-lelijk ziekenhuisuniformke die de patiënten dienen te dragen (die ik dan ook, als de rebel die ik ben, vanaf de tweede dag weigerde te dragen). Op de vierde dag kreeg ik dan eindelijk ook een kamer. Een kamer die ik moest delen met de luidste snurker op de wereld. Ik kreeg instant wat heimwee naar de gang. Na een laatste wansmakelijke middagmaal mocht ik mijn boeltje pakken en vertrekken. Ik ben nog nooit zo blij geweest om mijn klein kamertje in Välkyllä terug te zien."
ZONDAG 23 APRIL
Op zondag mocht Floris dan eindelijk uit het ziekenhuis dus konden we nog mijn laatste dag in Finland allemaal samen doorbrengen. Erika kwam langs op mijn kot en we aten taart met alcoholloze cava (we gingen die normaal in het ziekenhuis consumeren vandaar) en na de taart gingen we nog een koffietje of chocomelk drinken bij Piha. Weer leek het alsof wij meer over Finland weten dan Erika zelf, dus brachten we haar nog wat Finse cultuur bij.
Als afsluiter gingen Melissa, Floris en ik in Ravintola Da Max gaan eten, om mijn avontuur af te sluiten zoals het begon.
MAANDAG 24 APRIL
Om 9u30 werd ik opgehaald door de man van stagementor, die toevallig ook taxi-chauffeur is. Met mijn 56 kg bagage in totaal had ik nooit aan de bushalte geraakt.
Toegekomen in Oulu luchthaven bleek mijn ene valies te zwaar, de opties: wat spullen versteken naar de andere of 30 euro betalen. Ik probeerde wat spullen te versteken maar gaf het in mijn hoofd al op en dacht al aan de verspilde 30 euro. Gelukkig kwam het nu wel mooi uit en heb ik geen extra kosten moeten betalen! Een halfuur vertraging in Oulu nog erbij, maar dat was geen enkel probleem aangezien ik 3uur en half in Helsinki had. Nog tijd genoeg dus om nog wat laatste souvenirs en een Mac lippenstift voor mezelf te kopen!
Om 17u15 lande ik dan eindelijk in Zaventem en met trots kan ik zeggen dat er die dag geen enkele traan gevloeid is. Hallelujah!
BACK IN BELGIUM
Terug in België blijkt dat ik nog het meest de geur van lente en de groene kleur van gras gemist heb. Dat de sloten in Finland omgekeerd draaien dan hier, is mij ook nog enkele keren duidelijk geworden als ik mijn deur wou opendoen maar ik ze eigenlijk gewoon aan het vastdraaien was. Wat misschien nog het geweldigste is; hier kunnen genieten van warme temperaturen ondertussen dat het daar wel nog eens durft sneeuwen. Wie ooit denkt mij plezier te doen met een sneeuwvakantie: vergeet het, ik haat sneeuw vanaf nu.
Ik wil iedereen nog eens bedanken die mij gesteund heeft tijdens deze 90 dagen vanuit België, maar ook vanuit Finland; mercikes Melissa & Floris voor mij op te vangen als ik het nodig had en mij er op te wijzen dat mijn mond maar gemaakt is voor 11 chipjes tegelijk er in te proppen.
Ook wil ik diegene die mijn niet zo verrassend verrassingsfeestje organiseerde bedanken; merci Titiaan, zus, Anouk en Marjolein ♡
en natuurlijk ook iedereen die er was en er mee een leuke avond van maakte: merci!
